PILNE: Sąd Najwyższy analizuje spójność wyroków dot. ryczałtów noclegowych! Czy dojdzie do zmiany orzecznictwa?!

zdjęcie3
Mariusz Miąsko Prezes Stowarzyszenia URKSiTD „Najlepsza Droga”
 

Istnieje znaczna szansa, że tak właśnie może się stać!

Jak wynika z pisma skierowanego przez Pierwszą Prezes Sądu Najwyższego prof. Małgorzatę Gersdorf do Mariusza Miąsko (Prezesa Stowarzyszenia URKSiTD „Najlepsza Droga”), w wyniku zgłoszenia do Sądu Najwyższego nieprawidłowości oraz poważnych rozbieżności w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i sądów powszechnych, Pierwsza Prezes SN zleciła do Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego cyt.: „prace zmierzające do analizy tego orzecznictwa pod kątem możliwości wystąpienia z wnioskiem na podstawie art. 60 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym”.

Warto więc wiedzieć, że zgodnie z treścią przytoczonego art 60 § 1 UoSN: „Jeżeli w orzecznictwie sądów powszechnych, (….) lub Sądu Najwyższego ujawnią się rozbieżności w wykładni prawa, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego może przedstawić wniosek o ich rozstrzygnięcie Sądowi Najwyższemu w składzie siedmiu sędziów lub innym odpowiednim składzie.

„Rozbieżności w przedmiotowym zakresie są oczywiste, ponieważ przynajmniej kilkudziesięciu sędziów sądów powszechnych w całym kraju, oddalając pozwy kierowców o wypłatę ryczałtów noclegowych całkowicie nie podziela poglądu Sądu Najwyższego i pozostałych sądów powszechnych, zasądzających wypłatę ryczałtów noclegowych” – mówi Mariusz Miąsko, Prezes Stowarzyszenia URKSiTD „Najlepsza Droga”, który jest autorem bardzo obszernej korespondencji z Sądem Najwyższym kwestionującej zasadność wypłaty ryczałtów noclegowych.

 

„Bardzo mnie cieszy, że Pani Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego, która jako naukowiec także w komentarzu do KP wyraziła krytyczne stanowisko, co do zasadności wypłaty ryczałtów noclegowych, o ile miałyby one służyć tylko przysporzeniu aktywów, a nie pokryciu pasywów noclegowych, skierowała sprawę pod ocenę Biura Studiów i Analiz w SN, ponieważ jak się wydaje, stąd jest już prosta droga do kolejnej uchwały w poszerzonym składzie Sądu Najwyższego. Obecna uchwała SN w składzie siedmiu sędziów z 12 czerwca 2014 roku jest intepretowana w sposób skrajnie rozbieżny. Część sądów na podstawie tej samej uchwały oddala o druga część zasądza wypłatę ryczałtów noclegowych – taka sytuacja jest nie do pomyślenia” – dodaje prezes Miąsko, który jest między innymi autorem krytycznej glosy poświęconej uchwale siedmiu sędziów SN z 12 czerwca 2014 roku (o glosie można przeczytać pod adresem: GLOSA).

Poniżej prezentujemy treść odpowiedzi Mariusza Miąsko – Prezesa Stowarzyszenia URKSiTD „Najlepsza Droga” na pismo Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego prof. Małgorzaty Gersdorf.

 

TREŚĆ PISMA: 

 

Modlnica, dnia 11.03.2016 r.

 

Stowarzyszenie Uczestników Rynku Komunikacji Samochodowej

i Transportu Drogowego „Najlepsza Droga”

ul. Częstochowska 6

32-085 Modlnica k. Krakowa

e-mail: biuro@najlepszadroga.pl

tel. (12) 637-24-57

 

Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego

Rzeczypospolitej Polskiej

Pl. Krasińskich 2/4/6
00-951 Warszawa

 

Dot.: odpowiedzi Pani Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2016 roku w sprawie zgłoszonych przez Stowarzyszenie URKSiTD „Najlepsza Droga” uzasadnionych podejrzeń nieprawidłowości w orzecznictwie Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego w zakresie wypłaty ryczałtów noclegowych kierowców, zgłoszonych do SN pismem z dnia 4 lutego 2016r.

 

Szanowna Pani Prezes,

 

na wstępnie pragnę podziękować za podjęcie przez Panią działań wyjaśniających w trybie art. 60 Ustawy o Sądzie Najwyższym, zmierzających do ustalenia rozbieżności w wykładni prawa sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego w zakresie orzecznictwa dotyczącego wypłaty ryczałtów noclegowych kierowcom, którzy nie ponieśli jakiegokolwiek kosztu noclegu. Wierzę, że ustalenia te – poczynione przez Biuro Studiów i Analiz Prawnych Sądu Najwyższego będą stanowiły potwierdzenie obserwacji wybitnych przedstawicieli doktryny, wielu sądów powszechnych, Prokuratora Generalnego, Głównego Inspektoratu Pracy, co do wystąpienia poważnych nieprawidłowości w procesie wykładni treści § 9 ust. 4 rozporządzenia MPiPS z 2002 roku oraz § 16 rozporządzenia MPiPS z 2013 roku. Wszystkie powyższe podmioty, instytucje oraz sądy potwierdziły, iż z treści przytoczonej normy wynika jednoznacznie, bezzasadność wypłaty ryczałtów noclegowych, jeśli uprzednio po stronie pracownika nie zaistniał realny koszt realizacji noclegu.

Wierzę także, że Biuro Studiów i Analiz Prawnych Sądu Najwyższego poczyni ustalenia zbieżne w szczególności z poglądem samej Pani Prezes, wyrażonym w komentarzu Kodeks Pracy1, w którym wyjaśnia Pani Profesor iż: „z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów z nią związanych. Należności te służą zmniejszeniu pasywów pracownika, a więc nie mogą być uznane za świadczenia typu wynagrodzeniowego, które mają zwiększać aktywa pracownika”.

W pełni podzielamy ten pogląd Pani Prezes, który jest wzmocniony stanowiskami wielu przedstawicieli doktryny vide: prof. A. Sobczyk 2 oraz prof. A. Świątkowski3.

Pragnę się także odnieść się pokrótce do dwóch pozostałych kwestii, podniesionych przez Panią Prezes w odpowiedzi.

Po pierwsze faktem jest, iż z ustrojowej pozycji Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego wynika, że nie jest Pani uprawniona do komentowania orzeczeń wydanych przez Sądy Powszechne i Sąd Najwyższy. Rozumiem to i szanuję. Pozwoli, więc Pani Prezes, że zadam to pytania w nieco inny sposób, umożliwiający (jak sądzę) udzielenie mi odpowiedzi:

1. Czy w polskim systemie prawnym dopuszczalne jest orzecznictwo wydawane na podstawie nienormatywnych fikcji prawnych? (np.: w zakresie nienormatywnej fikcji kosztu noclegu lub nienormatywnej fikcji standardu noclegu);

2. Czy w polskim systemie prawnym dopuszczalne jest orzecznictwo na podstawie wnioskowania „contra legem” (wbrew treści normy)?

3. Czy w polskim systemie prawnym, dopuszczalne jest orzecznictwo, które skutkowałoby retroaktywnością w prawnie relewantnych (istotnych dla strony) stanach kontradyktorycznych (spornych)?

4. Czy w polskim systemie prawnym, dopuszczalne jest ignorowanie wykładni pierwszego stopnia (treści normy) na rzecz celowościowej wykładni drugiego stopnia?

Pytania te zadaję zarówno jako Prezes Stowarzyszenia „Najlepsza Droga” do Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego, ale także jako prawnik do prawnika, ale również jako osoba prowadząca zajęcia dla aplikantów radcowskich do wybitnej wykładowczyni akademickiej, ale także jako osoba realizująca pracę naukową z zakresu prawa pracy do wybitnej profesor prawa pracy, ponadto jako zwykły obywatel do zwykłego obywatela, chcący znać granice zasad wykładni prawa i orzecznictwa sądów.

Byłbym niezmiernie wdzięczny Pani Prezes za udzielenie odpowiedzi na powyższe pytania, ponieważ mają one charakter konstytutywny dla poszanowania zasad orzecznictwa w polskim systemie prawa, dla poszanowania doktryny prawa, a pośrednio oczywiście także dla rozstrzygnięć przed sądami powszechnymi w sprawach o wypłatę ryczałtów noclegowych.

Można bowiem odnieść przeświadczenie (analizując uzasadnienia niektórych orzeczeń sądów powszechnych), iż te powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego kwestionują zasady paradygmatu wykładni prawa i w wielu orzeczeniach pośrednio lub wprost twierdzą, że:

– dopuszczalne jest orzecznictwo na podstawie nienormatywnych fikcji prawa,

– dopuszczalne jest orzecznictwo na podstawie wnioskowania contra legem,

– dopuszczalne jest orzecznictwo retroaktywne,

– dopuszczalne jest ignorowanie wykładni pierwszego stopnia na rzecz wykładni celowościowej.

Będziemy bardzo wdzięczni Pani Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego za zajęcie jednoznacznego stanowiska w przedmiotowym zakresie, co może stanowić doniosły wkład w utrwalanie elementarnych wartości kultury prawnej w procesie zarówno orzekania, jak i stosowania prawa.

Na koniec kolejny raz muszę odnieść się do kwestii, którą Pani Prezes podniosła na samym wstępie odpowiedzi, iż podniesione przeze mnie zagadnienia problemowe zostały już zgłoszone w dokumencie: „Uwagi o stwierdzonych lukach i nieprawidłowościach” w 2015 roku.

Czytając powyższą odpowiedź posiadam nieodparte wrażenie o poruszaniu się w sferze dwóch zupełnie różnych zagadnień, ponieważ odrębną sprawą jest to jaką treść będzie zawierał ewentualnie znowelizowany w przyszłości przepis regulujący zasady wypłaty ryczałtów noclegowych, natomiast zupełnie odrębną kwestią jest fakt, że obecna treść przedmiotowego (§9 ust. 4 rozporządzenia MPiPS z 2002 roku) oraz §16 rozporządzenia MPiPS z 2013 roku jest wyjątkowo klarowna.

Przepis ten stanowi: „Za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. 2. W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu”. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg”.

Tymczasem nocleg w kabinie jest niewątpliwie bezpłatny, ponieważ kierowcy nie ponoszą jakiegokolwiek kosztu i wypłata ryczałtu noclegowego musiałaby stanowić formę przysporzenia aktywów, co byłoby sprzeczne ze wskazanym powyżej stanowiskiem Pani Prezes wyrażonym w przytoczonym komentarzu Pani profesor do Kodeksu Pracy.

Doceniamy, więc starania Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego, ale jako obywatel wolałbym, aby prace biura skierowane zostały na rozwiązywaniu prawdziwych problemów orzecznictwa SN w sprawach ryczałtowych takich jak naruszanie zasad wykładni prawa, a nie na pozorowanych pracach w zakresie rozjaśnienia tego, co jest (mówiąc kolokwialnie) „jasne jak słońce”. Treść normy jest jasna i klarowna, a ewentualne wątpliwości wynikają z nieprzestrzegania przez sądy paradygmatu wykładni prawa. W moim przekonaniu należy skoncentrować się na poprawie tego co szwankuje, a nie na poprawie tego, co już i tak już zostało określone prawidłowo. Poprawie powinien w mojej ocenie podlegać proces stosowania paradygmatu prawa, a nie przepis, który jest klarowny. Na potwierdzenie słuszności mojej tezy przedstawię argument, że bez poprawy stosowania przez sądy zasad wykładni prawa, nie ma najmniejszego znaczenia zmiana treści normy, ponieważ niezależnie jakaby ona była, to nadal będzie podlegała różnorodnej interpretacji wobec błędów wykładni prawa w poszczególnych sądach. Należy się skupić na poprawie źródła problemu, a nie jego pochodnych.

Niemniej jednak serdecznie dziękuję Pani Profesor za odpowiedź i wszczęcie postępowania wyjaśniającego w trybie art. 60 Ustawy o Sądzie Najwyższym i uprzejmie proszę o przekazanie informacji, co do efektów ustaleń w przedmiotowym zakresie. Podobnie jak Pani Prezes uważamy wszczęcie przedmiotowego postępowania za krok w pełni uzasadniony poważnymi rozbieżnościami w orzecznictwie sądów. Nie może bowiem być tak, że na gruncie treści jednego przepisu zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i sądów powszechnych występują skrajnie drastyczne rozbieżności.

Zwłaszcza niedopuszczalna jest sytuacja, w której jedna grupa sądów powszechnych (oddalających wypłatę ryczałtów noclegowych) wykazuje pośrednio innym sądom powszechnym (zasądzającym wypłatę ryczałtów noclegowych a pośrednio także Sądowi Najwyższemu) naruszenie zasad wykładni prawa oraz naruszanie konstytutywnych instrumentów zasad orzecznictwa w wyrokach.

Proszę zwrócić uwagę, że przedmiotowy spór występujący pomiędzy sądami to nie jest spór o taką czy inną interpretację poszczególnej normy, ale spór o charakterze fundamentalnym – spór o to, czy w polskim systemie prawny obowiązują podstawowe wartości oraz podstawowe instrumenty prawne takie jak zakaz orzecznictwa retroaktywnego wydawanego na podstawie wnioskowania contra legem, w prawnie relewantnych stanach kontradyktorycznych.

Moim skromnym zdaniem, obecny spór pomiędzy sądami sprowadza się do oczywistego dysonansu pomiędzy grupą sądów oddalających powództwa o wypłatę ryczałtów na podstawie zastosowania elementarnych zasad wykładni prawa i prawoznawstwa, a drugą grupą sądów, które zasądzają wypłatę ryczałtów noclegowych z pominięciem tychże fundamentalnych prawideł wykładni prawa, być może wyczerpując przesłanki art. 231 kk – co pozostawiam pod rozwagę szanownej Pani Prezes.

 

Będę szczerze wdzięczny za odpowiedź Pani Prezes.

Mariusz Miąsko

 

Do wiadomości:

1. Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka

2. Kancelaria Prezydenta RP

3. Ministerstwo Sprawiedliwości

4. Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa

5. Rzecznik Dyscyplinarny Sądu Najwyższego

6. Komisja Europejska

 

O ryczałtach za nocleg kierowców w kontekście Uchwały Siedmiu Sędziów z 12 czerwca 2014 r.

przeczytać można pod adresem:

 

1) Ryczałt za nocleg kierowców. Czy sędziowie z SN popełnili błąd?

2) Ogromne roszczenia kierowców spowodują masowe likwidacje firm transportowych?

3) Komentarz do uzasadnienia uchwały 7 Sędziów SN w sprawie ryczałtów za noclegi

4) Odpowiedzialność karna i finansowa zarządów firm za unikanie wypłaty ryczałtów za nocleg

5) Uchwała SN korzystna dla przewoźników. Ryczałt za nocleg tylko, gdy kierowca poniósł koszt. SN poparł stanowisko Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.!!!

6) Ryczałt za nocleg należy się jedynie za realnie poniesione koszty!!!

7) Dlaczego Uchwała SN ws. ryczałtów za nocleg i jej uzasadnienie są korzystne dla przedsiębiorców?

8) Realny charakter ryczałtu za nocleg – silny argument procesowy

9) Ryczałty za nocleg – kolejny argument potwierdzający bezzasadność roszczeń

10) Korzystne wyroki Sądów oraz stanowisko PIP w zakresie ryczałtów za nocleg

11) Ryczałty za nocleg kolejne przypadki argumentacji procesowej Pozwanych i Powodów

12) Ryczałt noclegowy nienależny na prywatnych parkingach

13) Czy orzeczenia SN w sprawie ryczałtów za nocleg są niekonstytucyjne?

14) Fikcja kosztu noclegu w interpretacji Sądu Najwyższego oraz niektórych Sadów powszechnych w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia MPiPS

15) O rozumieniu przez SN nieodpłatnego noclegu jako odpłatnego cd.

16) Cudowne rozmnożenie ryczałtów za nocleg w Sądzie Okręgowym w Toruniu

17) Szokujące stanowisko w sprawie ryczałtów noclegowych

18) Wybitny profesor prawa pracy krytycznie o ryczałtach noclegowych

19) Dlaczego kolejne sądy oddalają powództwa o ryczały za nocleg?

20) Następny Sąd Pracy mówi ryczałtom za nocleg: „nie”

 

Z korespondencją dotyczącą niniejszej kwestii można zapoznać się pod adresem:

1) Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec sędziów SN

2) Odpowiedź od Prezesa SN

 
 

Kancelaria Prawna Viggen sp.j. poprowadzi dla pracodawców każdy proces przed Sądami  Pracy z tytułu:

  • ryczałtów za noclegi,
  • godzin nadliczbowych,
  • diet,
  • dyżurów itp.

Dodatkowo:

– przeanalizujemy, doradzimy i sporządzimy regulaminy:

  • wynagradzania/pracy,
  • umowy,
  • dokumenty o warunkach zatrudnienia itp.

 

Szczegóły pod nr tel.: 509 982 577,

(12) 637-24-57

e-mail: biuro1@viggen.pl

 

1. Komentarz Gersdorf Małgorzata Maria, Raczkowski Michał, Rączka Krzysztof Autor komentarza do dz. TRZECI roz. I art. 77[5]: Krzysztof Rączka

2. „Podróż służbowa” – Monitor Prawniczy 2004, Nr 8

3. „Diety czy wynagrodzenie? – Reperkusje uchwały Sądu Najwyższego z 12 czerwca 2014 r., II PZP 1/14 w sferze polityki płacowej w polskim sektorze międzynarodowego transportu drogowego” – Praca i Zabezpieczenie Społeczne, Styczeń 2015 r.

http://kancelariaprawnaviggen.pl//news/484/40/PILNE-Sad-Najwyzszy-analizuje-spojnosc-wyrokow-dot-ryczaltow-noclegowych-Czy-dojdzie-do-zmiany-orzecznictwa/

Postępowania przetargowe Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.

 

Szanowni Państwo!
 
W związku z realizacją projektu, w ramach poddziałania 2.3.1 „Proinnowacyjne usługi IOB dla MSP” z dnia 10.03.2016, polegającego na realizacji proinnowacyjnych usług tj.:

 

1.usług doradczych w zakresie innowacji w rozumieniu art.2 pkt 94 rozporządzenia Komisji nr 651/2014 oznaczające doradztwo, pomoc i szkolenia w zakresie transferu wiedzy, nabywania i ochrony wartości niematerialnych i prawnych oraz korzystania z nich, korzystania z norm i regulacji, w których są one osadzone
2.usług wsparcia innowacji w rozumieniu art. 2 pkt 95 rozporządzenia Komisji nr 651/2014 oznaczające udostępnienie przestrzeni biurowej, banków danych, zasobów bibliotecznych, badań rynku, laboratoriów, znakowanie, testowanie i certyfikację jakości w celu opracowania bardziej efektywnych produktów procesów i usług.
 
Zwracamy się do Państwa z uprzejmą prośbą o przesłanie oferty na realizację usług opisanych w przedmiotowym zapytaniu ofertowym.
 
Z poważaniem
Mariusz Miąsko

 

 

 

 

 
 
http://kancelariaprawnaviggen.pl//news/483/40/Postepowania-przetargowe-Kancelarii-Prawnej-Viggen-sp-j/

Odpowiedzialność kierowcy za powierzony sprzęt

 

Z tematem roszczeń większości z nas kojarzą się roszczenia kierowców, jakie mają oni do swoich pracodawców z tytułu nierozliczonych świadczeń, takich jak np. ryczałty za nocleg. Warto jednak zwrócić uwagę na to jakie roszczenia mogą mieć pracodawcy do swoich kierowców.

Podstawową rzeczą jaką kierowca otrzymuje w pracy do realizowania czynności służbowych,  na rzecz podmiotu zatrudniającego jest pojazd, którym wykonuje swoje obowiązki pracownicze. Dla pracodawcy posiadającego firmę transportową, najlepszą formą zabezpieczenia się przed ewentualną szkodą wyrządzaną przez pracownika  w pojeździe, jego wyposażeniu,  czy innym powierzonym rzeczom jest sporządzenie umowy, która umożliwia wyegzekwowanie  należności i to w pełnej wysokości za szkodę powstałą w mieniu.

W myśl przepisu art. 124 § 1 i 2 kodeksu pracy:

  • 1.Pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

1) pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności,

2 )narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze,

odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

  • 2. Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Konstrukcja pracowniczej odpowiedzialności materialnej za szkody wyrządzone w mieniu pracodawcy, które zostało powierzone danemu pracownikowi z obowiązkiem zwrotu lub wyliczenia się, opiera się na czterech występujących łącznie przesłankach:

-bezprawności działania (zaniechania) pracownika,

-powstaniu szkody w mieniu pracodawcy,

-winie (nieumyślnej albo umyślnej) pracownika,

-normalnym związku przyczynowym pomiędzy bezprawnością (w sensie naruszenia obowiązków pracowniczych), a powstałą szkodą w mieniu powierzonym (dr Władysław Patulski, MoPr 2004, Nr 1).

W celu prawidłowego przekazania mienia, należy prawidłowo udokumentować jego oddawanie poprzez sporządzenie umowy, w której dokładnie określamy przedmioty (pojazd, jego doposażenie, np. lodówka, czajnik, radio CB)  oraz załącznik: protokół zdawczo-odbiorczy (stan samochodu w dniu powierzania, np. stan licznika, zarysowania).

Umowa nie musi być sporządzona na początku zatrudnienia pracownika, ale również możemy zawrzeć ją w trakcie trwania stosunku pracy.

Kluczową cechą zawierania niniejszej umowy jest to, że pracownik odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu, chyba że wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia (art. 124 § 3 kodeksu pracy). Należy zaznaczyć, że pracodawcy przysługuje od pracownika roszczenie odszkodowawcze według zasad określonych w art. 124-127 k.p. także wówczas, gdy powierzone mienie stanowiło własność osoby trzeciej, a pracodawca naprawił tej osobie wyrządzoną w tym mieniu przez pracownika szkodę”(uchwała SN z 21 grudnia 1987 r., III PZP 54/87, LexPolonica nr 310542 (OSNCP 1989, nr 9, poz. 132)

Przy pracowniczej odpowiedzialności za mienie powierzone w sposób szczególny uregulowany jest rozkład ciężaru dowodów. Pracodawca powinien wykazać prawidłowe powierzenie mienia oraz szkodę spowodowaną niezwróceniem mienia lub niewyliczeniem się pracownika, a także jej wysokość. Wówczas występuje domniemanie odpowiedzialności pracownika, który może się jednak uwolnić od niej przez wykazanie, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia. Według zasad ogólnych na pracodawcy bowiem spoczywa ciężar wykazania, że szkoda powstała z winy pracownika. (Kodeks pracy. Komentarz Iwulski Józef, Sanetra Walerian,Autor komentarza do dz. PIĄTY roz. II art. 124: Iwulski Józef).

Nie będzie zatem  uznane za zapewnienie warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia, wydanie przez pracodawcę zarządzenia nakazującego pracownikowi parkowanie powierzonego pojazdu wyłącznie na parkingach strzeżonych, bez jego wyposażenia w podstawowe zabezpieczenia : autoalarm, blokada skrzyni biegów,  (wyrok SN z 21 listopada 2006 r., II PK 69/2006, LexPolonica nr 1721671, OSNP 2007, nr 23-24, poz. 351).

Kierowca będzie ponosił  odpowiedzialność za szkodę w mieniu powierzonym wskutek kradzieży przez nieznanych sprawców w zakresie, w jakim można mu zarzucić niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązku pieczy nad tym mieniem ( wyrok SN – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 24 czerwca 2009 r. II PK 286/08)

Odpowiedzialność materialna pracownika, któremu powierzono wymienione w § 1 lub inne (§ 2) mienie do wyliczenia się lub zwrotu, kształtuje się odmiennie od ogólnej odpowiedzialności za mienie pracodawcy. Szkodę zaistniałą w tym mieniu pracownik wyrównuje do pełnej wysokości bez względu na jej odniesienie do otrzymywanego przez niego wynagrodzenia. Odpowiedzialność obejmuje nie tylko rzeczywistą szkodę, ale również utracone korzyści (Prawo pracy. Komentarz, Romer Maria Teresa, autor komentarza do dz. PIĄTY roz. II art. 124: Romer Maria Teresa).

Podsumowując kluczowymi  korzyściami dla pracodawcy, który zawiera umowę z pracownikiem o odpowiedzialności materialnej za powierzony sprzęt, są:

  • pełna odpowiedzialność pracownika za powierzone mienie
  • na zatrudnionym spoczywa ciężar wykazania, że ustalona w udowodnionej przez pracodawcę wysokości szkoda powstała w całości lub w części z przyczyn od pracownika niezależnych.

Pamiętać jednak należy, żeby czynność przekazania mienia zrobić w sposób prawidłowy, żeby można było egzekwować od pracownika należnego odszkodowania.
 

 
 

Karolina Otfinowska – Starszy Inspektor ds. BHP

Mariusz Miąsko

Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.

 

Potrzebujesz porady eksperta w zakresie prawa:
– transportowego administracyjnego,
– transportowego prawa pracy,
– przewozowego krajowego i międzynarodowego CMR,
– procesowego,
– prawa przewozu materiałów niebezpiecznych ADR,
– prawa przewozu produktów szybko psujących się ATP,
– transportowego prawa ubezpieczeń,
– prawa załadunków i mocowania ładunków (VDI),
– wspólnotowego i eurazjatyckiego prawa czasu prowadzenia pojazdu (AETR),
– wspólnotowego i eurazjatyckiego prawa dokumentowania aktywności kierowców,
– przepisów optymalizacji kosztów w transporcie.

Już dziś skontaktuj się z Kancelarią Prawną VIGGEN
pod nr tel.: (12) 637-24-57,
509 982 577
lub pod adresem e-mail: biuro1@viggen.pl

Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).

Serdecznie zapraszamy Państwa do skorzystania z największej bazy profesjonalnych, unikatowych opracowań prawnych, którą znajdą Państwo pod adresem: Sklep561.pl

 
http://kancelariaprawnaviggen.pl//news/481/40/Odpowiedzialnosc-kierowcy-za-powierzony-sprzet/

Przedłużenie oraz skrócenie dziennych odpoczynków kierowcy

Niniejsza publikacja pozwoli Państwu zapoznać się z zagadnieniem przedłużenia oraz skrócenia dziennych odpoczynków kierowcy.

Podtytuł: art. 8 ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia 561/2006 WE

3. Dzienny okres odpoczynku może zostać przedłużony do rozmiarów regularnego lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku.

Każdy dzienny okres odpoczynku może przejść w tygodniowy okres odpoczynku. Jest to bardzo ważna norma, która informuje, że w zakres odpoczynku tygodniowego wchodzi także czas trwania okresu odpoczynku dziennego.

Dlatego jeśli kierowca odebrał np.: minimum 11 godzin odpoczynku dziennego i nie ma dla kierowcy zadania przewozowego to można, kontynuując przez kolejne 13 godzin odpoczynek, przyjąć łącznie odpoczynek skrócony tygodniowy.

Po odbiorze odpoczynku tygodniowego odebranego w sposób opisany w pkt. a) rozpoczyna się bieg nowego okresu rozliczeniowego trwającego maksymalnie 6 okresów 24 – godzinnych pomiędzy dwoma tygodniowymi odpoczynkami.

4. Kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku.

Kierowca może posiadać najwyżej „trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku”. Jest kluczowe, że legislator nie zastosował określenia: „trzy razy w tygodniu”.

Legislator świadomie określił, że odpoczynków skróconych może być (aż) 3 „pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami prowadzenia” pojazdu, a nie zaledwie 3 w tygodniu.

Jeśli bowiem np.: po trzech 24 godzinnych odcinkach czasu (licząc od ostatniego odpoczynku tygodniowego), w których nastąpiło skrócenie odpoczynku do 9 godzin, wystąpi (np. w środku tygodnia) okres odpoczynku tygodniowego np.: skróconego (trwający np. 24 godziny), wówczas po jego upływie ponownie można odebrać odpoczynki skrócone – a więc w tygodniu będzie ich, aż 5 a nie zaledwie 3.

Mariusz Miąsko

Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.

Potrzebujesz porady eksperta w zakresie prawa:

– transportowego administracyjnego,
– transportowego prawa pracy,
– przewozowego krajowego i międzynarodowego CMR,
– procesowego,
– prawa przewozu materiałów niebezpiecznych ADR,
– prawa przewozu produktów szybko psujących się ATP,
– transportowego prawa ubezpieczeń,
– prawa załadunków i mocowania ładunków (VDI),
– wspólnotowego i eurazjatyckiego prawa czasu prowadzenia pojazdu (AETR),
– wspólnotowego i eurazjatyckiego prawa dokumentowania aktywności kierowców,
– przepisów optymalizacji kosztów w transporcie.

Już dziś skontaktuj się z Kancelarią Prawną VIGGEN
pod nr tel.: (12) 637-24-57
509 982 577 

lub pod adresem e-mail: biuro1@viggen.pl

Serdecznie zapraszamy Państwa do skorzystania z największej bazy profesjonalnych, unikatowych opracowań prawnych, którą znajdą Państwo pod adresem: Sklep561.pl

Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).

http://kancelariaprawnaviggen.pl//news/479/40/Przedluzenie-oraz-skrocenie-dziennych-odpoczynkow-kierowcy/

Jakie zmiany czekają przewoźników osób od 1 stycznia 2017 r.?

Baner II

 

Szanowni Państwo,

Kancelaria Prawna Viggen sp.j.

serdecznie zaprasza na szkolenie

 

JAKIE ZMIANY CZEKAJĄ PRZEWOŹNIKÓW OSÓB

OD 1 STYCZNIA 2017 R.?

 

8 kwietnia br.

ul. Częstochowska 6 Modlnica k. Krakowa

godz. 11:00

 

    Charakterystyka szkolenia

 

Opis problemu – uzasadnienie potrzeby szkolenia

Obowiązująca od 01.03.2011r. ustawa o publicznym transporcie zbiorowym weszła w życie tylko częściowo. Od 1 stycznia 2017r. będzie obowiązywać w całości.

Nie będzie zezwoleń, które zastąpione zostaną potwierdzeniem zgłoszenia przewozu, co nałożył na przewoźników wykonujących regularne przewozy osób kilka nowych obowiązków.

Dokonano zmiany definicji przewozu regularnego, który zostanie zastąpiony przez publiczny transport zbiorowy.

Przewozy takie mogą wykonywać zarówno przewoźnicy, jak i operatorzy. Jaka jest między nimi różnica?

Dotychczasowe zezwolenia wygasną z końcem 2016r. i co dalej?

Czy przewoźnicy, którzy honorują ulgi ustawowe nadal będą otrzymywać zwrot z urzędów marszałkowskich?

Pytań jest wiele. Warto na nie znaleźć odpowiedzi.

 

Cel szkolenia
 

Celem spotkania jest prezentacja i wyjaśnienie zmian wynikających z wejściem w życie z dniem
1 stycznia 2017r. regulacji prawnych wynikających z ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, co ułatwi przewoźnikom dostosowywanie się do wymagań prawnych rynku przewozów regularnych osób.

Adresaci szkolenia

Przewoźnicy i operatorzy wykonujący tego rodzaju usługi transportowe.

     

    Program szkolenia

 

Lp.

Tematyka

Prowadzący

1.

Omówienie celów, programu i metodyki szkolenia Mariusz Miąsko

11:00 –

       
2. Stan prawny w zakresie przewozu osób w publicznym transporcie drogowym po 1 stycznia 2017r., między innymi:
– czym jest plan transportowy
– uzyskiwanie potwierdzenia zgłoszenia
– rekompensata za stosowanie ulg ustawowych
– funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego od 2017
– informacje o liczbie i sposobie załatwienia skarg i reklamacji
– Centralna Ewidencja Przewoźników
– kary pieniężne
– opłata za przystanki
Dyskusja.
Wojciech Gleń

– 14:00

 

Po więcej informacji zadzwoń: 502 189 280

 (12) 637 24 57

lub napisz: rd@viggen.pl