Miesiąc: <span>kwiecień 2011</span>

Powyższe zagadnienie ma kluczowe znaczenie dla przewoźników oraz kierowców skazanych prawomocnym wyrokiem karnym, którzy chcą wrócić do branży transportowej. Bezspornym jest fakt, że w miarę upływu lat funkcjonowania Inspekcji Transportu Drogowego problem utraty uprawnień do prowadzenia działalności gospodarczej w transporcie i uprawnień do wykonywania zawodu kierowcy dotyka coraz szerszej grupy podmiotów i kluczowym zaczyna być pytanie: „jak najszybciej przywrócić te osoby do działalności w obszarze, który często stanowi jedyny obszar ich utrzymania i jedyny obszar wykształcenia?”
 
Na wstępie trzeba określić kogo i za jakie przestępstwa dotyczą sankcje ponieważ trzeba pamiętać że nie za wszystkie rodzaje przestępstw będzie przewoźnikowi i kierowcy groziło „wykluczenie” z branży transportowej.
I.
Trzeba zaznaczyć, że wymóg niekaralności wynika z obowiązku spełniania przez przedsiębiorcę „wymogu dobrej reputacji”. Ustawodawca ustalił, że wymóg dobrej reputacji nie odnosi się jedynie do samego przedsiębiorcy i osób zarządzających firmą przedsiębiorcy ale także do zatrudniania kierowców o właściwych walorach z których kluczowym walorem jest niekaralność.
Tak więc ustawodawca w ramach obowiązku spełnienia wymogu dobrej reputacji ustalił, że niekarani muszą być co najmniej (art.5.3.1) i 4) ) ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym:
 
1) członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzające spółką jawną lub komandytową, a w przypadku innego przedsiębiorcy – osoby prowadzące działalność gospodarczą,
2) zatrudnieni przez przedsiębiorcę kierowcy.
 
II.
Trzeba teraz określić jakie okoliczności uzasadniają niemożność wykonywania zawodu kierowcy a jakie niemożność prowadzenia przedsiębiorstwa transportowego.
 
1. Art.5.1.3) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym określa jednoznacznie, że przedsiębiorca nie może być posiadaczem licencji jeżeli członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzające spółką jawną lub komandytową, a w przypadku innego przedsiębiorcy – osoby prowadzące działalność gospodarczą, zostały:
-skazane prawomocnym wyrokiem sądu
-skazane za przestępstwa umyślne,
-skazane za przestępstwa umyślne karne skarbowe,
-skazane za przestępstwa umyślne przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji,
-skazane za przestępstwa umyślne przeciwko mieniu,
-skazane za przestępstwa umyślne przeciwko obrotowi gospodarczemu,
-skazane za przestępstwa umyślne przeciwko wiarygodności dokumentów,
-skazane za przestępstwa umyślne przeciwko ochronie środowiska
-skazane za przestępstwa umyślne przeciwko warunkom pracy i płacy albo innym przepisom dotyczącym wykonywania zawodu,
Powyższy katalog ma charakter zamknięty. Jak więc widać licencji nie może utracić lub nie uzyskać przedsiębiorca który nie jest:
– skazany nie prawomocnym wyrokiem sądu, jeśli wyrok jest nieprawomocny to nadal można wykonywać transport na dotychczasowych zasadach,
– skazany przestępstwa nie umyślne (np.: nieumyślne spowodowanie śmierci nie eliminuje z branży transportowej),
– skazany za wykroczenia, ponieważ ustawodawca przewidział wyłączenie z prawa do wykonywania przedsiębiorstwa transportowego wyłącznie dla przestępstw. Należy tu jednak zaznaczyć, że nie przestaje być przestępstwem czyn co do którego nastąpiło warunkowe umorzenie postępowania (art 66 kk) lub sąd odstąpił od wymierzenia kary (art59 i 61 kk).
 
Dla pełniej jasności należy w tym miejscu zaznaczyć, że przestępstwa dzielą się na: zbrodnie i występki. Natomiast wykroczenia jako czyny karalne niższego rzędu objęte są odrębną regulacją ujętą w kodeksie wykroczeń.
– W praktyce więc istotna jest dla przewoźnika umiejętność odróżnienia wykroczenia od przestępstwa. Otóż przestępstwami będą wszystkie te czyny które zostały zagrożone karą przekraczającą: miesiąc pozbawienia wolności, miesiąc ograniczenia wolności albo karą grzywny powyżej 30 stawek dziennych.
– Wszystkie zdarzenia zagrożone karą niższą będą wykroczeniami i nie będą rodziły negatywnych skutków dla faktu posiadania przez przedsiębiorcę licencji. Należy jeszcze pamiętać, że przy ocenie czy mamy do czynienia z wykroczeniem czy z przestępstwem istotny będzie określony w ustawie wymiar kary a nie wysokość kary orzeczonej przez sąd.
 
2. Art.5.3.4) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym określa jednoznacznie, że kierowcą nie może być osoba która:
-została skazana prawomocnym wyrokiem sądu,
-została skazana za przestępstwa umyślne,
-za przestępstwo umyślne przeciwko:
a) bezpieczeństwu w komunikacji (w praktyce jazda pod wpływem alkoholu),
b) mieniu (w praktyce kradzieże np.: towaru, zaliczek itp),
c) wiarygodności dokumentów (w praktyce fałszowanie wykresówek, ewidencji czasu pracy kierowców lub rozbieżności pomiędzy zapisami z wykresówek i ewidencji czasu pracy),
d) ochronie środowiska,
 
Trzeba zaznaczyć że w ramach powyższych przepisów dochodzi do pewnego rodzaju paradoksu w ramach którego przedsiębiorca nie może prowadzić działalności gospodarczej w transporcie a kierowca wykonywać zawodu kierowcy jeśli dopuścił się przestępstwa umyślnego przeciwko środowisku a w tym samym czasie mógł dopuścić się przykładowo ciężkiego pobicia człowieka i nie będzie to skutkowało negatywnie na jego prawo do wykonywania działalności gospodarczej w transporcie.
W kontekście powyższego istotne jest jak szybko przedsiębiorca lub kierowca będą mogli wrócić do wykonywanej dotychczas działalności od chwili skazania ich prawomocnym wyrokiem sądowym?
 
3. Trzeba pamiętać, że wszystkie przestępstwa ulegają zatarciu i fakt skazania nie musi stanowić piętna dla kierowcy lub przewoźnika na całe jego życie.
Kodeks karny w Rozdziale XII – przewidział możliwość zatarcie skazania.
Należy wiedzieć, że zgodnie z Art. 106 kk, z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe; wpis o skazaniu usuwa się z rejestru skazanych.
Zatarcie skazanie może nastąpić z mocy ustawy lub na wniosek.
Zatarcie skazania w przypadku:
1) skazania na karę pozbawienia wolności lub na karę 25 lat pozbawienia wolności następuje z mocy prawa z upływem 10 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania (art.107 par.5 i 6 k.k.).
2) W przypadku kary pozbawienia wolności jeżeli nie przekracza 3 lat, sąd może na wniosek skazanego zarządzić zatarcie już po upływie 5 lat od wykonania darowania lub przedawnienia jej wykonania (art. 107 par. 2 k.k.).
3) Warunkiem bezwzględnym jest jednak to aby w tym okresie skazany przestrzegał porządku prawnego.
 
Podstawą prawną zatarcia skazania jest art. 107 kodeksu karnego. Zgodnie z § 4 tego przepisu, w razie skazania na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 5 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania; na wniosek skazanego sąd może zarządzić zatarcie skazania już po upływie 3 lat. Tym samym nie ma podstaw prawnych do zatarcia skazania przed upływem minimum 3 letniego okresu.
 
1. W razie skazania na karę pozbawienia wolności zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 10 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania.
2. Sąd może na wniosek skazanego zarządzić zatarcie skazania już po upływie 5 lat, jeżeli skazany w tym okresie przestrzegał porządku prawnego, a wymierzona kara pozbawienia wolności nie przekraczała 3 lat.
3. W razie skazania na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 5 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania; na wniosek skazanego sąd może zarządzić zatarcie skazania już po upływie 3 lat.
4. W razie odstąpienia od wymierzenia kary, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem roku od wydania prawomocnego orzeczenia.
5. Jeżeli orzeczono środek karny (prewencyjny np.: zakaz prowadzenia pojazdu, lub represyjny np.: pozbawienie praw), zatarcie skazania nie może nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem jego wykonania.
6. Jeżeli sprawcę skazano za dwa lub więcej nie pozostających w zbiegu przestępstw, jak również jeżeli skazany po rozpoczęciu, lecz przed upływem, okresu wymaganego do zatarcia skazania ponownie popełnił przestępstwo, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań.
7. Wyjątkiem do określonych powyżej zasad jest art. 76 § 1 kk, który mówi, że skazanie ulega zatarciu z mocy prawa z upływem 6 miesięcy, od zakończenia okresu próby czyli w praktyce w ciągu 6 miesięcy od dnia upływy okresu zawieszenia wykonania kary na okres próbny.
 
Z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe, wpis o skazaniu usuwa się z rejestru skazanych (art. 106 kodeksu karnego).
 
http://kancelariaprawnaviggen.pl//news/41/40/Po-ilu-latach-kierowca-zawodowy-skazany-prawomocnym-wyrokiem-karnym-moze-wrocic-ponownie-do-wykonywania-zawodu-kierowcy-oraz-pod-jakimi-warunkami-dojdzie-do-zatarcia-skazania-prawomocnego-wyroku-karnego/

Jak już informowaliśmy w ubiegłym miesiącu (przed konferencją zorganizowaną przez Kancelarię Prawną Viggen s.c. oraz S.U.R.K.S. i T.D. „Najlepsza Droga”) we wchodzących w bieżącym roku przepisach rozporządzenia 1071/2009 WE znajdują się poważne błędy. Kilka z nich dotyczy nieprawidłowego przetłumaczenia wersji oryginalnych rozporządzenia natomiast jeden z błędów ma charakter merytoryczny i zawarty jest także w wersjach oryginalnych. Dziś przedstawimy pierwszy z błędów dotyczący nieprawidłowego tłumaczenia przepisów. Dotyczy on:

art. 4 ustęp 1 litera b Rozporządzenia 1071/2009/WE – który przetłumaczono w następujący sposób:
1. Przedsiębiorca wykonujący zawód przewoźnika drogowego wyznacza przynajmniej jedną osobę fizyczną – zarządzającego transportem – która (…):
a) (…)
b) ma rzeczywisty związek z przedsiębiorstwem, polegający na przykład na tym, że jest jego pracownikiem, dyrektorem, właścicielem lub udziałowcem lub nim zarządza lub, jeżeli przedsiębiorca jest osobą fizyczną, jest tą właśnie osobą; (…)
Tym czasem w oryginalnej wersji w miejscu słowa które przetłumaczono jako “zarządza” znajduje się zupełnie inne określenie: “kieruje czynnościami administracyjnymi”.
Słowa: “zarządza” oraz “kieruje czynnościami administracyjnymi” wydawać się mogą bliskoznaczne ale różnica jest wbrew pozorom zasadnicza. Różnica wyraźniejsza jest nie tyle na poziomie wykładni literalnej co na poziomie wykładni systemowej a więc istotę błędu można lepiej zrozumieć dopiero po dokładnej analizie kilku innych przepisów.
Otóż ustawodawca unijny w art. 4 ust. 2 litera b przewidział faktycznie także instytucję osoby „zarządzającej transportem”. Jest to jednak sytuacja wyjątkowa – stosowana na podstawie odrębnego zezwolenia.
Z obecnego tłumaczenia wynika, że ta sama instytucja „zarządzającego” może być zastosowana w sytuacjach wyjątkowych (czyli gdy brak osoby zarządzającej) jak również we wszystkich innych przypadkach. Jest to oczywistym idem per idem oraz błędem logicznym.
Nie można instytucji nadzwyczajnej stosować gdy ta sama instytucja nadzwyczajna nie zaistniała – czyli nie można na podstawie zezwolenia udzielić prawa do wyznaczenia „zarządzającego transportem” gdy nie ma „zarządzającego transportem”.
Można oczywiście zastanawiać się dlaczego ustawodawca unijny w art. 4 ustęp 1 litera b Rozporządzenia 1071/2009/WE zastosował tak nieostro sformułowanej instytucji jak: “kierownik czynności administracyjnych”. Można wnioskować, że ustawodawca miał intencję aby osoba ta była z firmą związana stosunkiem pracy (w odróżnieniu od zarządzającego transportem). Tak czy inaczej w mojej ocenie kwestia błędnego tłumaczenia jest bezsporna.
 
Poniżej tłumaczenia:
Art. 4
Tłumaczenie z języka Niemieckiego
Kierujący transportem / kierownik transportu
(1) Przedsiębiorca, który wykonuje zawód przewoźnika, wyznacza przynajmniej jedną osobę fizyczną, kierującego transportem/ruchem, która to osoba spełnia wymogi Art. 3 ust. 1 Litera b i d:
a) (…)
b) znajduje się w prawdziwym związku z przedsiębiorstwem, przykładowo jako pracownik umysłowy, dyrektor, właściciel lub posiadacz udziałów lub kieruje czynnościami administracyjnymi przedsiębiorstwa, lub gdy przedsiębiorca jest osobą fizyczną, jest właśnie tą osobą (…)
 
Art. 4
Tłumaczenie z języka Angielskiego
Zarządzający transportem
(1) Przedsiębiorca, który wykonuje zawód przewoźnika drogowego wyznacza przynajmniej jedną osobę fizyczną, zarządzającego transportem, który spełnia wymogi przedstawione w …. i który:
a) w sposób efektywny i nieprzerwany zarządza czynnościami transportowymi przedsiębiorstwa,
b) ma prawdziwy związek z przedsiębiorstwem, taki jak bycie pracownikiem, dyrektorem, posiadaczem lub akcjonariuszem lub administrujący nim nim lub jeśli przedsiębiorca jest osobą fizyczną, jest tą osoba, (…)
 
Mariusz Miąsko – Kancelaria Prawna Viggen s.c.
 
http://kancelariaprawnaviggen.pl//news/40/40/Blad-tlumaczenia-art-4-ust-1-lit-b-rozporzadzenia-1071-2009-WE/

„Bierzmy sprawy w swoje ręce”. Wszyscy wiemy że w polskim prawie transportowych jest cały szereg błędnych i nieracjonalnych uregulowań a mimo tego nikt ich nie zmienia. Dlaczego? Nieważne dlaczego – ważne że możemy to zmienić. Kancelaria Prawna Viggen s.c. na zlecenie Ogólnopolskiego S.U.R.K.S.i T.D. „Najlepsza Droga” przygotowała pakiet projektów nowelizacji przepisów ustawy o czasie pracy kierowców, które są niekorzystne dla firm branży transportowej. Poniżej można się zapoznać z projektami…
Poniższe projekty zostały przedstawione 31.marca 2011 roku na Konferencji zorganizowanej przez Stowarzyszenie „Najlepsza Droga” www.najlepszadroga.pl oraz Kancelarię Prawną Viggen s.c. www.kancelariaprawnaviggen.pl
 
Projekty spotkały się z bardzo pozytywnym odbiorem i zostały podpisane przez blisko 100 uczestników Konferencji. Poniżej prezentujemy wykaz oraz zakres projektów nowelizacji:
 
PROJEKT NR 1
Zmiana ustawy o czasie pracy kierowców
NA ZLECENIE: STOWARZYSZENIA UCZESTNIKÓW RYNKU KOMUNIKACJI SAMOCHODOWEJ I TRANSPORTU DROGOWEGO „NAJLEPSZA DROGA
REALIZACJA PROJEKTU: KANCELARIA PRAWNA VIGGEN S.C.
ZAKRES NOWELIZACJI: Dodanie art. 2 pkt 8 do ustawy o czasie pracy kierowców:
Art. 2 pkt 8 (DEFINICJA NOCLEGU)

„bezpłatny nocleg” – oznacza zapewnienie przez pracodawcę lub stronę zagraniczną bezpłatnego noclegu zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, którym jest także kabina samochodu, jeżeli:
-pojazd posiada odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy
-pojazd znajduje się na postoju
-oraz kierowca dokona takiego wyboru.
UZASADNIENIE:
Aktualnie brak definicji noclegu przez co powstaje szereg problemów z prawidłowym rozliczaniem dodatków noclegowych za czas spędzony w trasie.Sytuacji nie rozjaśniło stanowisko Sądu Najwyższego, które oceniło że kabina pojazdu nie jest miejscem zwalniającym pracodawcę z od konieczności wypłacenia dodatku noclegowego kierowcy nawet jeśli jest wyposażona w łóżka do spania. Stanowisko S.N. odniosło się jednak do abstrakcyjnej sytuacji i nie dostrzegło że występują różne typy kabin. Jednocześnie należy zauważyć, że ustawodawca unijny dopuścił kabiny posiadające łóżka noclegowe do odbioru odpoczynku. Zdaniem SURKS i TD „Najlepsza Droga” racjonalne jest aby pewne typy kabin w połączeniu z okolicznością „zgody kierowcy” zwalniały przedsiębiorcę z obowiązku płacenia dodatków noclegowych i aby to przedsiębiorca indywidualnie mógł ocenić czy taki dodatek wypłaci czy też nie jeśli zachowane są ściśle określone warunki odnośnie kabiny.
 
PROJEKT NR 2
Zmiana ustawy o czasie pracy kierowców
 
NA ZLECENIE: STOWARZYSZENIA UCZESTNIKÓW RYNKU KOMUNIKACJI SAMOCHODOWEJ I TRANSPORTU DROGOWEGO „NAJLEPSZA DROGA
REALIZACJA PROJEKTU: KANCELARIA PRAWNA VIGGEN S.C.
ZAKRES NOWELIZACJI: Zmiana treści art. 15 ustawy o czasie pracy kierowców (dot. równoważnego systemu czasu pracy):
art. 15.ust.4. Okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 3 miesięcy.
UZASADNIENIE:
nieracjonalny wydaje się zapis stanowiący, że do wydłużenia okresu rozliczeniowego do 3 miesięcy wymagane jest zaistnienie „szczególnych okoliczności”. Nikt tak naprawdę nie wie o jakie to okoliczności chodzi. Przedmiotowe wątpliwości są polem do popisu dla organów kontrolnych oraz źródłem kłopotów dla przewoźników. SURKS i TD „Najlepsza Droga” uważa, że już sam fakt wykonywania czynności transportowych i specyfika tej działalności jest wystarczającą okolicznością aby bez żadnych dodatkowych okoliczności przewoźnik mógł wydłużyć okres rozliczeniowy do 3 miesięcy.
 
PROJEKT NR 3
Zmiana ustawy o czasie pracy kierowców
projekt
NA ZLECENIE: STOWARZYSZENIA UCZESTNIKÓW RYNKU KOMUNIKACJI SAMOCHODOWEJ I TRANSPORTU DROGOWEGO „NAJLEPSZA DROGA
REALIZACJA PROJEKTU: KANCELARIA PRAWNA VIGGEN S.C.
ZAKRES NOWELIZACJI: Zmiana treści art. 17 ustawy o czasie pracy kierowców:
Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym oraz w wykonywaniu niezarobkowego przewozu drogowego-przewozu na potrzeby własne w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001. o transporcie drogowym może być stosowany, w przypadkach uzasadnionych rodzajem wykonywanych przewozów lub ich szczególną organizacją, zadaniowy czas pracy, w którym zadania przewozowe ustala pracodawca w takim wymiarze, aby mogły być wykonane w ramach czasu pracy określonego w art. 11 oraz z uwzględnieniem przepisów dotyczących przerw przeznaczonych na odpoczynek i okresów odpoczynku. Rozkład czasu pracy w okresie wykonywania danego zadania przewozowego ustala kierowca.

UZASADNIENIE:
SURKS i TD „Najlepsza Droga” uważa, że wyłączenie w przewozach na potrzeby własne prawa wykonywania transportu w ramach zadaniowego systemu pracy jest całkowicie nieracjonalne. Nie ma żadnych istotnych różnic pomiędzy transportem „licencjonowanym” a „przewozami na potrzeby własne” aby zachowywać obecny zapis.
 
PROJEKT NR 4
Zmiana ustawy o czasie pracy kierowców
projekt
NA ZLECENIE: STOWARZYSZENIA UCZESTNIKÓW RYNKU KOMUNIKACJI SAMOCHODOWEJ I TRANSPORTU DROGOWEGO „NAJLEPSZA DROGA
REALIZACJA PROJEKTU: KANCELARIA PRAWNA VIGGEN S.C.
ZAKRES NOWELIZACJI: Art. 18 ustawy o czasie pracy kierowców:
Ust.2 –uchylony.
UZASADNIENIE:
Stowarzyszenie „Najlepsza Droga” nie znajduje żadnego uzasadnienia dla utrzymania zapisu, że wydłużenie okresu rozliczeniowego dłuższego niże 1 miesiąc może nastąpić dopiero po uprzednim poinformowaniu o tym inspektora PIP. Zapis jest nieracjonalny i stanowi źródło nieuzasadnionych problemów wśród przewoźników podczas kontroli PIP. Dlatego Stowarzyszenie wnioskuje o jego uchylenie.
 
PROJEKT NR 5
Zmiana ustawy o czasie pracy kierowców
projekt
NA ZLECENIE: STOWARZYSZENIA UCZESTNIKÓW RYNKU KOMUNIKACJI SAMOCHODOWEJ I TRANSPORTU DROGOWEGO „NAJLEPSZA DROGA
REALIZACJA PROJEKTU: KANCELARIA PRAWNA VIGGEN S.C.
ZAKRES NOWELIZACJI: Dodanie do art.20 ustawy o czasie pracy kierowców:
ust. 5
Dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych może zostać zastąpiony ryczałtem, którego wysokość powinna odpowiadać przewidywanemu wymiarowi pracy w godzinach nadliczbowych.
UZASADNIENIE:
Stowarzyszenie „Najlepsza Droga” uważa, że zasadne jest aby zlikwidować całkowicie nieżyciowe uregulowanie z którego wynika ze dodatki za godziny nocne należy rozliczać co miesiąc w formie dodatku, natomiast w formie ryczałtu wyłącznie- jeżeli kierowca wykonuje pracę stale poza zakładem pracy. Takie rozwiązanie jest w transporcie całkowicie niezasadne a wręcz nie możliwe do realizacji co naraża na szwank nie tylko interes i bezpieczeństwo przewoźników ale także wizerunek państwa.
 
 
PROJEKT NR 6
Zmiana ustawy o czasie pracy kierowców
projekt
NA ZLECENIE: STOWARZYSZENIA UCZESTNIKÓW RYNKU KOMUNIKACJI SAMOCHODOWEJ I TRANSPORTU DROGOWEGO „NAJLEPSZA DROGA
REALIZACJA PROJEKTU: KANCELARIA PRAWNA VIGGEN S.C.
ZAKRES NOWELIZACJI: Zmiana art. 21 ustawy o czasie pracy kierowców:
Ust.1 Gdy praca jest wykonywana w porze nocnej od godz.00.00 przez co najmniej 4 godziny, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie.
Ust.2 Dodatek za pracę w porze nocnej może zostać zastąpiony ryczałtem, którego wysokość powinna odpowiadać przewidywanemu wymiarowi pracy w porze nocnej.
UZASADNIENIE:
Obecne uregulowanie przedmiotowego przepisu rodzi szereg niekorzystnych konsekwencji na poziomie nie tyle samej ustawy o czasie pracy kierowców co na poziomie przepisów rozporządzenia 561/2006 WE. Zagadnienie to zostało dokładnie opisane pod poniższym linkiem:
 
Dlatego też ogólnopolskie Stowarzyszenie Uczestników Rynku Komunikacji Samochodowej i Transportu Drogowego „Najlepsza Droga” wnioskuje o nowelizację w przedmiotowym zakresie oraz o społeczne poparcie dla planowanych nowelizacji.
Jednocześnie stowarzyszenie zaprasza wszystkie osoby branży transportowej, którym leży na sercu dobro polskiego transportu o uczestnictwo w pracach stowarzyszenia oraz o zgłaszanie członkostwa w stowarzyszeniu.
Deklaracje członkowskie można pobrać na stronie: www.najlepszadroga.pl
 
Mariusz Miąsko
 
 
http://kancelariaprawnaviggen.pl//news/38/40/Wspolnie-naprawimy-polskie-prawo-transportowe-projekty-nowelizacji-ustawy-o-czasie-pracy/

Ponad 250 uczestników z całego kraju brało udział konferencji prawnej w Krakowie zorganizowanej przez Kancelarię Prawna Viggen s.c. oraz Ogólnopolskie S.U.R.K.S i T.D. „NAJLEPSZA DROGA”, poświęconej rewolucyjnym zmianom prawnym w roku 2011. Na konferencję zgłosili się przewoźnicy z Gdańska, Białegostoku, Warszawy, Rzeszowa, Lublina, Krakowa, Zgorzelca, Jeleniej Góry, Zielonej Góry, Poznania oraz wielu innych regionów Polski. Galerię fotografii oraz więcej informacji na temat przebiegu konferencji można obejrzeć oraz przeczytać poniżej…

Powitanie oraz rozpoczęcie konferencji:

Konferencję otworzył w imieniu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Uczestników Rynku Komunikacji Samochodowej i Transportu Drogowego „Najlepsza Droga” Prezes Pan Janusz Czyżewski. www.najlepszadroga.pl

W imieniu Kancelarii Prawnej Viggen s.c. uczestników konferencji przywitał Pan Mariusz Miąsko www.kancelariaprawnaviggen.pl

Ponad 250 uczestników z całego kraju przywitali także przedstawiciele sponsorów – firmy: ORLEN FLOTA, M.A.N. POLSKA, TRAK ELECTRONICS (producent nawigacji), TIMO COM (internetowa giełda ładunków), INVENT SOFTWARE (oprogramowanie dla transportu).

Na konferencję zgłosili się przewoźnicy z Gdańska, Białegostoku, Warszawy, Rzeszowa, Lublina, Krakowa, Katowic, Zgorzelca, Jeleniej Góry, Zielonej Góry, Poznaniaoraz wielu innych regionów Polski.

Na konferencję zgłosili się także przedstawicielewładz wielu stowarzyszeńtransportowych, między innymi z Krakowa, Opola, Wrocławia, Białegostoku, Kielc oraz Katowic.

Prelekcja na temat najnowszej ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

Konferencję od strony merytorycznej rozpoczął prelekcją jeden z najlepszych polskich specjalistów w dziedzinie drogowego transportu publicznego Pan Wojciech Gleń, który poprowadził prelekcję na temat praktycznych aspektów ustawy o zbiorowym transporcie publicznym, która weszła w życie 01 marca 2011 roku. Prelegent udzielał odpowiedzi na wszystkie zadawane z sali pytania uczestników.

http://kancelariaprawnaviggen.pl//news/37/40/KONFERENCJA-Wielkie-zaskoczenie-przewoznikow-zakresem-zmian/